Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Στοπ στο Λιγνίτη!


Η Τρόικα απαιτεί την παραχώρηση λιγνιτικών μονάδων ή κοιτασμάτων σε ιδιώτες ως ύστατο μέσο για την απελευθέρωση αγοράς ενέργειας. Είναι όμως έτσι; Η Greenpeace καλεί την κυβέρνηση να αφήσει το λιγνίτη... στο υπέδαφος και να απορρίψει κάθε σενάριο που διατηρεί ή εντείνει την εξάρτηση της χώρας από το πιο ρυπογόνο καύσιμο στον κόσμο. Η μόνη λύση που εγγυάται γρηγορότερη έξοδο από την κρίση, χιλιάδες θέσεις εργασίας και απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας είναι η στροφή στις ΑΠΕ και την εξοικονόμηση ενέργειας!
Η Τρόικα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασκούν πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει τα λιγνιτικά κοιτάσματα σε Δράμα και Ελασσόνα, Βεύη και Βεγόρα σε ιδιώτες, με σκοπό να σπάσει το μονοπώλιο της ΔΕΗ στο λιγνίτη και να απελευθερωθεί η αγορά ενέργειας. Αν και η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας είναι ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας μας, ωστόσο αυτή μπορεί να επιτευχθεί με την γρήγορη ανάπτυξη των ΑΠΕ και την εξοικονόμηση ενέργειας, παράλληλα με τη σταδιακή απεξάρτηση από τον ρυπογόνο λιγνίτη.

Έτσι κι αλλιώς, η χώρα μας έχει δεσμευτεί για την ανάπτυξη των ΑΠΕ κατά 40% στην ηλεκτροπαραγωγή ως το 2020, κάτι δηλαδή που επί της ουσίας θα σημαίνει την απελευθέρωση της αγοράς σε σημαντικό βαθμό. Τυχόν παραχώρηση λιγνιτικών μονάδων ή η εκμετάλλευση νέων λιγνιτικών κοιτασμάτων από τη ΔΕΗ ή άλλους ιδιώτες επενδυτές, θα οδηγήσει στην καταστροφή νέων περιοχών (Ελασσόνα, Δράμα, κα), θα σταματήσει την πρόοδο των ΑΠΕ
(που είναι ασύμβατες με μεγάλη ισχύ λιγνίτη στο δίκτυο) και θα ακυρώσει τον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας. Η Greenpeace ζητάει από την κυβέρνηση:


  • Να απορρίψει την παραχώρηση λιγνιτικών μονάδων ή κοιτασμάτων.
  • Να ανακοινώσει σαφές χρονοδιάγραμμα για τη σταδιακή, αλλά οριστική κατάργηση των λιγνιτικών μονάδων στη χώρα.
  • Να αναλάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την επιθετική ανάπτυξη των ΑΠΕ μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια και την επίτευξη της διείσδυσης των ΑΠΕ κατά 40% έως το 2020.
  • Να υιοθετήσει πρόταση για 100% ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή έως το 2050.

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Η δικαίωση του Μητσοτάκη - Σκέψεις για τα κλεμμένα

Η δικαίωση του Μητσοτάκη
29/11/2010

του Κώστα Γιαννακίδη

Μία φωτογραφία που εμφανίστηκε το 1990 έχει ήδη κιτρινίσει. Είκοσι χρόνια είναι πραγματικά πολλά. Αν αισθάνεστε ότι το 1990 ήταν μόλις χθες, έχετε μεγαλώσει. Εγώ ξεγελώ τον εαυτό μου λέγοντας πως είμαι ακόμα εκεί, ένας κάπως ασταθής πιτσιρικάς, που ταξιδεύει στο χρόνο χρησιμοποιώντας το κορμί του προβληματικού ξενιστή μου. Είμαι εκεί και έχω καλή εικόνα των πραγμάτων. Ομως είκοσι ημερολόγια, όταν τα βάλεις το ένα δίπλα στο άλλο, μπορούν να σου προκαλέσουν μέχρι και δέος. Ενα παιδί που γεννήθηκε τότε, σήμερα ζει την πρώτη νιότη. Ενας νέος της εποχής βρέχει τα πόδια του στα βρομόνερα της μέσης ηλικίας, Ο μεσήλικας των '90ς είναι σήμερα ηλικιωμένος. Μόνο ο Μητσοτάκης είναι ακριβώς ίδιος.

Ακουσα τον πρωθυπουργό να απευθύνεται στους νέους περιφερειάρχες. Τους μίλησε για λιγότερο κράτος και για περιορισμό της σπατάλης που προκαλεί ο μεγάλος δημόσιος τομέας. «Το κράτος είναι ο μεγάλος ασθενής και πρέπει να μετατραπεί σε ένα κράτος δικαίου, επιτελικό και ευέλικτο, το οποίο θα διευκολύνει την ανάπτυξη, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.» Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά είναι σαν να ακούς τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Στέφανο Μάνο και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο το 1990. Ελάτε, οι παλαιότεροι κάτι έχετε συγκρατήσει. Είναι η εποχή που ο υπαρκτός σοσιαλισμός καταρρέει μαζί με το τείχος του Βερολίνου. Και τα ελληνικά δημόσια οικονομικά βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση. Ο πληθωρισμός αγρίεψε στο 20%, τα ελλείμματα μετρούν την απόσταση από τη Γη ως τον Αρη με δραχμές, ενώ διατυπώνονται σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο το δημόσιο θα είναι σε θέση να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Σηκώνεται σκόνη και από πίσω εμφανίζεται ο Μητσοτάκης.

Βγαίνει μέσα από πλαστικές σημαίες, σηκώνει τη φωνή αργά και σταθερά πάνω από τις κόρνες, ανοίγει τα χέρια και βγάζει το χαμόγελο που σκοτώνει την τελευταία ελπίδα για να τον συμπαθήσεις. Και λέει όσα συνομολογεί σήμερα ως και ο Σκανδαλίδης: λιγότερο κράτος, εξορθολογισμός δαπανών, ριζικές παρεμβάσεις στις δημόσιες μεταφορές, είσοδος ιδιωτών στο έργο που επιτελεί με δυσανάλογο κόστος ο δημόσιος τομέας. Και τώρα βάλτε στο πλάνο και το υπόλοιπο σκηνικό. Εργατοπατέρες της ΔΕΗ που ανεβάζουν και κατεβάζουν τον διακόπτη. Συνδικαλιστές των μεταφορών που αντιδρούν στο σχέδιο ιδιωτικοποίησης των λεωφορείων. Και μπροστά απ' όλους η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε μέσα σε τρία χρόνια τα σκάνδαλα, τον Κοσκωτά, τη Δήμητρα και την κακή υγεία του προέδρου του επειδή αντέδρασε με λαϊκίστικη συνέπεια σε κάθε μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία. Και φυσικά βρήκε πρόθυμο ακροατήριο στο εκλογικό σώμα. Και όμως, αν είχαν περάσει έστω λίγες από τις μεταρρυθμίσεις που έπεσαν τότε στο τραπέζι, σήμερα η κατάσταση θα ήταν πιο ήπια. Ισως όλα αυτά δεν έγιναν επειδή ο λάθος άνθρωπος εξέφρασε τις σωστές ιδέες, αλλά και επειδή βρήκε απέναντι του μία στείρα και εν τέλει επικίνδυνη αντιπολίτευση. Δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε τώρα είναι η κατάπτωση της χώρας ή η δικαίωση του ανδρός. Λογικά το ένα φέρνει το άλλο. Μόνο σε μία γονατισμένη χώρα θα μπορούσε να δικαιωθεί ο Μητσοτάκης.


ΠΗΓΗ : Protagon.gr
-------------------------------------------------------------------------------
Φλωρινιώτης:
Για όσους γνωρίζουν οικονομικά, η δικαίωση του Κου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν πέρα για πέρα αναμενόμενη.

Ακόμα θυμάμαι τον διευθυντή του Οικονομικού Ταχυδρόμου Κο Γιάννη Μαρίνο, να εξανίστανται με τα όσα φαιδρά συνέβαιναν στην Ελληνική οικονομία και να προτρέπει τους Έλληνες πολιτικούς να εξορθολογίσουν την Ελληνική οικονομία και τον Ελληνικό δημόσιο τομέα.

Δυστυχώς ο Μητσοτάκης ήταν ο "ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ" για τους πολλούς, και ο πόλεμος που του έγινε τότε, κατάφερε να ρίξει την κυβέρνηση του και την πραγματικά μεγάλη προσπάθεια που έκανε για διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα.

Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε και τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε τότε στην ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κος Αντώνης Σαμαράς.

Επ΄ευκαιρίας του παραπάνω άρθρου, θα ζητούσα απ' όλους όσους μιλάνε υποτιμητικά για τον Κο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, να κάνουν μια δεύτερη σκέψη και να αναλογιστούν μήπως στην πραγματικότητα έχουν πέσει στην παγίδα των διάφορων "Λαζόπουλων" και κάνουν μια τεράστια αδικία, σε έναν τελικά, καλό πολιτικό.

Αυτά που έλεγε ο Μητσοτάκης το 1990, έρχονται να εφαρμοστούν επειδή δεν πάει άλλο, το 2010.

Τελικά είχε δίκαιο ο Μητσοτάκης και λάθος όλοι οι υπόλοιποι που ασκούσαν πολιτικές αρεστές στον Ελληνικό λαό, γλείφοντας και κολακεύοντας τον.

Γι' αυτό λοιπόν ας πληρώσουμε τον λογαριασμό και το σπασμένο μάρμαρο, ως "περήφανος και κυρίαρχος λαός" που έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ας θυμηθούμε το περίφημο "ΤΣΟΒΟΛΑ, ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ" , και μετά ας κρίνουμε τα ιστορικά γεγονότα και τα πρόσωπα, και στο τέλος ας τοποθετήσουμε αυτούς που πρέπει, στην λήθη και στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας".

Α.....και μια λεπτομέρεια, παραγραφή λόγω "βουλευτικής ασυλίας" υφίσταται για τα κάθε λογής αδικήματα των βουλευτών, για την φοροδιαφυγή τους όμως και τον άδικο πλουτισμό αυτών των "ΚΥΡΙΩΝ", σε βάρος της Ελλάδος και του "στενάζοντος λαού" δεν υφίσταται θέμα παραγραφής.

Και αν υφίσταται, αυτή είναι φορολογική παραγραφή και οπωσδήποτε δεν ακολουθεί την "βουλευτική ασυλία".

Επίσης, το σημαντικότερο όλων είναι να μάθουμε, ποιοί τα πήραν;
Πότε τα πήραν;
Γιατί τα πήραν;
Πόσα πήραν;
Από ποιούς τα πήραν;
Πού τα έχουν πάει;
ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ,
ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ......
ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ,

ΑΣ ΜΗΝ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ.......

ΑΣ ΤΟΥΣ ΞΕΣΚΕΠΑΣΕΙ ΟΜΩΣ Η "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ" (που τυχαίνει να είναι και τυφλή η κακομοίρα),

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ"
(που και αυτή τελευταία, ότι θέλει βλέπει και όποτε θέλει)

ΑΣ ΜΗΝ ΔΩΣΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ, (αν τολμούν)

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΣ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ από ΑΥΤΟΥΣ και τους ΓΟΝΟΥΣ τους και να πάψουμε να πιστεύουμε ότι αυτοί οι "εγκληματίες"

μπορεί να θελήσουν ή μπορούν να κάνουν και κάτι καλό για την Ελλαδίτσα μας

(έγκλημα είναι αυτό που έκαναν στην Ελλάδα μας, και σε άλλες εποχές θα αντιμετώπιζαν εκτελεστικό απόσπασμα ,
ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ -Μουσουλμανικές, θα τους έκοβαν τα άκρα και θα τους αποκεφάλιζαν)



Ποιός Έλληνας δεν θέλει να ξεσκεπαστούν οι κλέφτες;

Σίγουρα υπάρχει τρόπος, να ελεγχθούν όλοι όσοι συμμετείχαν με οποιοδήποτε τρόπο σε κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια, και να εξεταστεί το "πόθεν έσχες " τους

(το πραγματικό πόθεν έσχες και όχι αυτό το γελοίο πόθεν έσχες που εμφανίζουν για να είναι νομότυποι ) .

Να δούμε ποιοί έχουν κλέψει(π.χ. ο Άκης), ποιοί σήμερα ζουν σαν κροίσοι , ποιοί ζουν και έζησαν πολυτελώς και στο τέλος , να δοθούν τα ονόματα τους στη δημοσιότητα και να τους εγκαλέσουμε να επιστρέψουν τα κλεμμένα.....
έστω και με την μορφή δωρεάς στο Ελληνικό δημόσιο.

Όσο για το θέμα της διεκδίκησης, από πλευράς δημοσίου για τα κλεμμένα χρήματα του, αυτό δεν νομίζω να παραγράφεται ποτέ.

Όπως δεν παραγράφεται η διεκδίκηση μας ως Ελλάδα, για τα μάρμαρα του Παρθενώνα από την Μεγάλη Βρετανία και των κάθε είδους κλεμμένων "θησαυρών" από ένα "σύγχρονο,πολιτισμένο και ευνομούμενο κράτος".

Η κατάσταση είναι πρωτοφανής και δυστυχώς φτάνει να θυμίζει μια χώρα που δεν κυβερνήθηκε ποτέ.

Υποθηκεύσανε το μέλλον μας ως λαού και ως χώρα , "φάγανε και τρώνε" εγκληματικά πολλά χρήματα.

Γι αυτό και πρέπει να γίνουν "γνωστοί" και να καταδικαστούν στη συνείδηση του λαού , αλλά και να υποστούν και τις ποινές που μπορεί να τους επιβληθούν με δεδομένες τις νέες συνθήκες, που καλείται να ζήσει η χώρα για τα επόμενα τουλάχιστον 30 χρόνια.

Ζούμε συνθήκες σύγχρονης υποδούλωσης στον ξένο παράγοντα, ποιός να το φανταζότανε ότι θα συνέβαινε και αυτό.....

Σύγχρονη "τουρκοκρατία" λοιπόν........

Ας ελπίσουμε το πάθημα να μας έγινε μάθημα και στη συνέχεια αλλιώς να βαδίσουμε ως χώρα.

Οι πολίτες ας μάθουμε επιτέλους να μην ξεγελιόμαστε από τα "λαμόγια" και τις "σειρήνες" της πολιτικής και επιτέλους να μάθουμε να αποφασίζουμε υπεύθυνα και ανεξάρτητα για το μέλλον μας , και το μέλλον των παιδιών μας.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Μια βόλτα στη Φλώρινα.......

Περιδιαβαίνοντας σήμερα την Φλώρινα, μου έκανε εντύπωση ότι παντού συναντούσες συνεργεία πού εκτελούσαν έργα του δήμου, μελίσσι οι εργάτες.

Τα περισσότερα έργα αφορούσαν το στένεμα κεντρικών δρόμων και την κατασκευή πεζοδρομίων και "κύκλων", πολλών κύκλων.......
Εκ των πραγμάτων σκέφτηκα την αναγκαιότητα των έργων αυτών και κατά πόσο θα εξυπηρετούν την λειτουργία της πόλης μας στο μέλλον.

Αλήθεια....
υπάρχει περίπτωση να μην έχουμε αυτοκινητιστικά ατυχήματα με τα "έργα" αυτά.

Έχεις ένα δρόμο με μεγάλη κλίση , οδός Αρριανού, ποιός (αν)εγκέφαλος σκέφτηκε, να διακόψει την συνέχεια του και να δημιουργήσει στο κέντρο του δρόμου μια κυκλική πλατεία διευθέτησης της κυκλοφορίας;

Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη στα πρώτα αυτοκινητιστικά ατυχήματα;
(ελπίζω όχι και δυστυχήματα)
και θα βγει να πει ότι ήταν δική του ιδέα όλο αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο;
Ο νυν δήμαρχος μήπως;

Ο νυν νομάρχης μήπως; Πού είναι και ο ιθύνουν νους τόσων πολλών "έργων", αξίας 15.000 ευρώ το καθένα;
Ποιός σχεδίασε και υλοποίησε τέτοιες φοβερές ομορφιές;

Στα πρώτα χιόνια θα ζήσουμε απίθανες καταστάσεις......

Χιόνια θα καλύπτουν τα πάντα και τα αυτοκίνητα θα καβαλάν ότι πεζοδρομιάκι έχει στενέψει τόσο επικίνδυνα τους δρόμους μας.

Φανταστείτε........οδός Μακεδονομάχων με λεωφόρο Κωνσταντίνου Καραμανλή, στένεμα του δρόμου και της ΛΕΩΦΟΡΟΥ (της ποιάς; ).

Το τί καβαλίκεμα πεζοδρομίων θα έχουμε , μην το σκέφτεστε, το κάτι άλλο.......

Η Φλώρινα ζήλεψε την "στενούρα" των δρόμων της Πτολεμαΐδας.......

Τέτοιες ιδέες αφορούν, πόλεις με καλό καιρό, όχι την Φλώρινα των 30, 40 και 50 πόντων χιόνι και των -20 και -25 βαθμών κελσίου.

Δυστυχώς τα "έργα" δείχνουν πρόχειρα και χωρίς μελέτη........

Δείχνουν ευκαιριακά έργα "εξυπηρέτησης" συμφερόντων........

Αφού έγιναν τόσες διευθετήσεις δρόμων και κατασκευών πεζοδρομίων και πλατειών, δεν χωρούσε κάπου το έργο της κατασκευής πεζοδρομίων στην οδό Μοναστηρίου μετά τα φανάρια;

Δρόμος διεθνής η οδός Μοναστηρίου, εξυπηρετεί χιλιάδες μαθητές και σπουδαστές καθημερινά. Πολλοί μαθητές,φοιτητές και γονείς κινούνται με τα πόδια και όμως δεν υφίσταται πεζοδρόμιο σε μια απόσταση από τον Άγιο Δημήτριο ως το πρώην στρατόπεδο πυροβολικού, πεντακόσια περίπου μέτρα χωρίς πεζοδρόμιο.
Σ' αυτή την απόσταση,

υπάρχει μια εκκλησία,
ένα σχολείο παιδιών με ειδικές ανάγκες,
ένας παιδικός σταθμός,
ένα νηπιαγωγείο ,
περνάνε καθημερινά φοιτητές του Πανεπιστημίου,
μαθητές των λυκείων και των γυμνασίων ,
όπως και του τρίτου δημοτικού σχολείου και πολλοί πεζοπόροι που κατευθύνονται στον ποδηλατόδρομο -πεζόδρομο.

Και αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν να έγιναν τόσα πραγματικά "απίθανα" πράγματα, και τα έργα ουσίας τα τόσο αναγκαία, να αγνοούνται επιδεικτικά.

Οι άνθρωποι είναι καραγκιόζηδες και πανηγυρτζήδες και το γράφω μετά λόγο γνώσεως, πλήρως απογοητευμένος από την τοπική μας ηγεσία, δημάρχους, νομάρχες, βουλευτές και την πλειοψηφία των δημοτικών και νομαρχιακών συμβούλων, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Ντροπή σε όλους σας και να ξέρετε ότι έχετε όλοι ευθύνες απέναντι στον τόπο μας, στους συμπολίτες μας και θα κριθείτε αυστηρά για πράξεις σας και παραλείψεις σας, από τις μελλοντικές γενιές.

Κύριε Παπαναστασίου, είστε ευχαριστημένος με το έργο σας;

Κύριε Βοσκόπουλε εσείς;

Κύριε Λιάνη εσείς κάνατε ότι μπορούσατε για την Φλώρινα;

Κύριε Κωνσταντινίδη εσείς τί έχετε συνεισφέρει μέχρι τώρα στη Φλώρινα, και τί μπορείτε να προσφέρετε στο μέλλον;


Υ.Γ. Επιφυλάσσομαι να επανέλθω σύντομα.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Οδηγός "χρεοκοπίας"- η αλήθεια για το χρέος

ΑΘΗΝΑ 25/01/2010


Επιμέλεια: Γιώτα Ηλιού, Μιχάλης Πολυδώρου


"Οι ωραίοι έχουν χρέη" και οι ωραίοι ως Ελληνες ακόμη περισσότερα. Πλέον μπήκε στη ζωή των νοικοκυριών και το περίφημο σπρέντ. Λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, πολύ περισσότεροι όμως το νιώθουν ή θα το νιώσουν στην τσέπη τους. Το χρέος μας σε χρυσάφι ξεπερνά σε ύψος τον Πύργο του Αϊφελ, αλλά η ελληνική οικονομία μοιάζει με τον Πύργο της Πίζας. Πέφτει, δεν πέφτει, πέφτει, δεν πέφτει!


"Χρωστάμε και της Μιχαλούς", λέει η παροιμία. Ποια είναι όμως η σύγχρονη Μιχαλού; Πόσα χρωστάμε και που; Ποιοι είναι οι δανειστές μας; Τι δόση πληρώνουμε, τι σημαίνει χρεοκοπία, ποιες είναι οι επιπτώσεις σε καταθέσεις και αποταμιεύσεις, ποιός χάνει, ποιός κερδίζει; Απλές ερωτήσεις, δύσκολες απαντήσεις.


Τί είναι δημόσιο χρέος;


Όταν οι ανάγκες μιας χώρας δεν καλύπτονται από το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) αυτή χώρα καταφεύγει στον δανεισμό. Το ποσό που χρωστάει είναι το δημόσιο χρέος, το οποίο συνήθως εκφράζεται σε ποσοστό του ΑΕΠ.


Χρέος είναι αυτό που χρωστάμε σήμερα συνολικά και προέρχεται από την συσσώρευση των ελλειμμάτων διαχρονικά. Συνήθως το χρέος αυξάνεται πιο γρήγορα από το άθροισμα των ελλειμμάτων, γιατί πολλές φορές τα ελλείμματα δεν περιλαμβάνουν όλες τις δαπάνες. Οι πρόσφατες αναθεωρήσεις, «έστειλαν» το δημόσιο έλλειμμα της χώρας στο 12,7% του ΑΕΠ


Πόσα χρωστάμε ως χώρα; Πόσο χρεωμένος είναι κάθε πολίτης; Ως χώρα χρωστάμε κάτι παραπάνω από την αξία που έχει όλος ο χρυσός των ΗΠΑ. Σε χρυσάφι, χρωστάμε δύο φορές το ύψος του Πύργου του Άιφελ.


Πάρτε μολύβι, χαρτί και ...κομπιουτεράκι:


326 δισ. ευρώ χρέος του Ελληνικού Δημοσίου για το 2010


+ 30 -40 δισ. ευρώ ομόλογα του Δημοσίου, που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το λεγόμενο ενδοκυβερνητικό χρέος- απαιτείται μάλιστα «επικαιροποίηση» του ποσού αυτού)


+25 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο


+8 δισ. ευρώ χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς


+ 1,7 δισ. ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν


+1,3 δισ. κόστος αποζημιώσεων εργαζομένων στην Ολυμπιακή


+1,0 δισ. κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων


ΣΥΝΟΛΟ: 390 δισ. ευρώ χρέος, δηλαδή 120.000 ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια. Αρα κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά περί τα 30.000 ευρώ!


Στα 390 δις ευρώ πρέπει να προσθέσουμε και 450 δις ευρώ, το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων Επιπλέον, 280 δισ. ευρώ που αποτελούν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες. Με λίγα λόγια χρωστάμε ένα σύνολο της τάξης του 1,1τρις. ευρώ!


Σε αυτά δεν περιλαμβάνεται το πακέτο στήριξης των τραπεζών ύψους μέχρι 28 δισ. ευρώ, μέρος του οποίου θεωρείται κάποιας μορφής «επένδυση» στο κεφάλαιο των τραπεζών, ενώ κάποιο άλλο μέρος αποτελείται από εγγυήσεις που θα αναγκασθεί να καλύψει το κράτος.


Τα ελλείμματα αφορούν τη διαφορά εσόδων – εξόδων (στα έξοδα δεν περιλαμβάνονται τα χρεολύσια) κάθε χρόνο. Ενώ κάθε νοικοκύρης προγραμματίζει τις δαπάνες του ανάλογα με τα έσοδα που εύλογα προσδοκά, στο Δημόσιο πρώτα θεσμοθετούμε παροχές και μετά αναζητούμε τους πόρους.


Εάν δηλαδή αθροίσουμε τις υποχρεώσεις του Δημοσίου Χρέους σε όλο το φάσμα της Δημόσιας Οικονομικής Δραστηριότητας, τότε η πραγματική υποχρέωση του Κράτους αντιστοιχεί στο 400% του ΑΕΠ, ποσοστό συγκλονιστικό.


Λογιστικά, τώρα, ο υπολογισμός του Δημοσίου Χρέους, σύμφωνα με τον επίσημο τρόπο καταμέτρησής του, ανέρχεται τώρα στο 133,6% του ΑΕΠ. Να θυμήσουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη το παρέδωσε στο 107% και η κυβέρνηση Καραμανλή στο 120%. Ωστόσο, αυτή η εικόνα είναι απλώς λογιστική. Το επί της ουσίας σύνολο των υποχρεώσεων του Δημοσίου ανέρχεται στο τετραπλάσιο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος!


Πού χρωστάμε; Ποιοι είναι οι δανειστές μας;


Ο δανεισμός του κράτους γίνεται κυρίως μέσω των εκδόσεων κρατικών ομολόγων και μέσω του ΟΔΔΗΧ, του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Εκδίδονται πενταετή, δεκαετή, ακόμα και 30ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.


Δανειστές μας είναι μεγαλοεπενδυτές που δρουν μέσω επενδυτικών οίκων ανά τον κόσμο, χρηματοοικονομικοί οίκοι και τράπεζες, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ενώ τα ομόλογα κρατών αγοράζονται επίσης και από άλλα κράτη. Πάντως, οι περισσότερες αγορές ομολόγων γίνονται από το χρηματοοικονομικό κέντρο του Λονδίνου στη Μεγάλη Βρετανία, το γνωστό City. Με άλλα λόγια αυτοί οι Οικοι που μας υποβαθμίζουν, αυτοί και μας δανείζουν με το επιτόκιο στα ύψη.


Τί δόση πληρώνει το ελληνικό κράτος για την αποπληρωμή;


Ζούμε με δανεικά. Ακόμα και για να αγοραστεί ένα φωτοτυπικό μηχάνημα από μία δημόσια υπηρεσία, το κράτος πρέπει να δανειστεί.


Από τα 57 δισ. ευρώ φόρους που «θέλει» να εισπράξει το Δημόσιο – θεωρητικά –το 2010, τα 40 δισ. ευρώ και πλέον, θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Τα υπόλοιπα, δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις.


Το ποσό που καταβάλλεται κάθε χρόνο για την αποπληρωμή των «δανεικών», είναι μεγαλύτερο από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από όσες δαπάνες αναλογούν σε σημαντικά υπουργεία, όπως το Άμυνας, της Ανάπτυξης κ.λπ.


Η απότομη αύξηση του κινδύνου που συνοδεύει τον ελληνικό δανεισμό, δηλαδή της διαφοράς αποδόσεων 10ετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων, το spread, διαφοροποιεί κάθε φορά το ποσό που πρέπει να αποπληρώσουμε για τον δανεισμό μας. Για παράδειγμα, η αύξηση του spread κατά 0,10%, μπορεί να απαιτήσει επιπλέον 10 δισ. ευρώ ετησίως.


Θυμίζουμε ότι μέχρι πρόσφατα οι ελληνικές τράπεζες κερδοσκοπούσαν (carry trade) αγοράζοντας τους ομολογιακούς τίτλους που εξέδιδε το ελληνικό κράτος με 4,5% και καταθέτοντάς τους ακολούθως ως ενέχυρο δανείζονταν με 1% από την ΕΚΤ, ώστε να συνεχίσουν τις επενδύσεις αυτές καρπούμενες τη διαφορά. Όμως, οι αγορές μακροχρόνιων τίτλων αποτελούν μεσομακροχρόνια επένδυση, ενώ ο δανεισμός των ίδιων των τραπεζών είναι βραχυχρόνιος. Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να αποπληρώσουν την ΕΚΤ, οι εγχώριες τράπεζες χάνουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα. Κάμψη της ζήτησης ισοδυναμεί με αύξηση του κόστους διάθεσής τους (επιτόκιο) στη διεθνή αγορά.

Είναι δυνατόν να μηδενίσουμε το δημόσιο χρέος;



Όχι. Η αύξηση του κόστους του ελληνικού κρατικού δανεισμού, θεωρείται βέβαιη και θα έχει ανοδική συνέχεια γιατί η ελληνική οικονομία παραμένει στην ύφεση και έχει πέσει στην παγίδα του χρέους.


Δηλαδή, δανείζεται για να εξυπηρετήσει τα χρέη της τα οποία έχουν αποκτήσει αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική, αφού δεν παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα.


Ο μόνος δρόμος, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, είναι αυτός των ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλα είναι να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου και να αναδιαρθρωθούν οι περιβόητοι και διαβόητοι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους.


Εάν η «λυπητερή» που αναπόφευκτα θα πληρώσει το ελληνικό κράτος δεν επιμερισθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ώστε να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας, τότε η χώρα θα κινδυνεύει να βυθιστεί σε παρατεταμένη κρίση.

Υπάρχει χώρα που δεν χρωστά; Ποια χρωστά τα λιγότερα;



Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ΕΕ εμφάνισαν η Ιρλανδία (7,1% του ΑΕΠ), η Μεγάλη Βρετανία (5,5%), η Ρουμανία (5,4%), η Ελλάδα (5%), η Μάλτα (4,7%), η Λετονία (4%) και η Πολωνία (3,9%).


Πλεονάσματα παρουσίασαν το 2008 η Φινλανδία με 4,2%, η Δανία με 3,6%, το Λουξεμβούργο με 2,6%, η Σουηδία με 2,5%, η Βουλγαρία με 1,5%, η Ολλανδία με 1% και η Κύπρος με 0,9%.

Τι σημαίνει χρεοκοπία;



Χρεοκοπία σημαίνει παύση πληρωμών των υποχρεώσεων. Μια χώρα πληρώνει κεφάλαιο και τόκους από τα δάνεια που έχει πάρει έχοντας δυο βασικές πηγές: Τους φόρους και τον νέο δανεισμό.


Συνήθως όταν κάποιος δηλώνει παύση πληρωμών, παρεμβαίνει το ΔΝΤ και γίνεται κάποια ρύθμιση. Υποχρεούται να καταβάλει ένα μέρος για να μπορεί να μετέχει των διεθνών συναλλαγών. Αυτό όμως έχει και τις συνέπειές του, διότι το ΔΝΤ επιβάλλει τους όρους του και στην ουσία είναι αυτό που ασκεί την οικονομική πολιτική.


Ποιοι χάνουν:


α) Οι πρώτοι που χάνουν από μια χρεοκοπία πάντα είναι οι δανειστές.


β) Μετά χάνει αυτός που χρεοκοπεί. Κατʼ αρχήν δεν είναι αξιόχρεος και δεν τον δανείζει κανένας. Μόνο τοκογλύφοι και αυτοί με υψηλά επιτόκια και σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.


Ομόλογα του ελληνικού κράτους έχουν: ξένοι ιδιώτες και θεσμικοί και Έλληνες ιδιώτες και θεσμικοί. Όλοι αυτοί χάνουν. Μεγάλες ποσότητες ομολόγων του ελληνικού κράτους έχουν οι ελληνικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα γράψουν μεγάλες ζημιές σε μια περίοδο που χάνουν και από αλλού. Αυτό ενδεχομένως θα δημιουργήσει πανικό στους αποταμιευτές που θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Εικόνες κατάρρευσης.


Αυτός είναι και ο λόγος που σε κρίσιμες περιόδους οι αρχές κλείνουν τις τράπεζες για όσο χρειαστεί. Χωρίς τραπεζική ρευστότητα όμως η οικονομική δραστηριότητα της χώρας μειώνεται δραματικά. Άρα, μειώνονται τα έσοδα από φόρους. Χωρίς χρήματα από δάνεια ή από φόρους το κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές λειτουργίες.

Κινδυνεύουν καταθέσεις & μετοχές



Τυπικά οι ιδιωτικές καταθέσεις είναι διασφαλισμένες. Ουσιαστικά όμως σε μια κρίση πανικού αν πάμε αύριο όλοι να ζητήσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες αυτές δεν υπάρχουν.


Η αξία των μετοχών σε ένα τέτοιο περιβάλλον πέφτει δραματικά. Κάποιες εταιρείες βάζουν λουκέτο. Το πρόσφατο παράδειγμα στη χρεοκοπία της Αργεντινής είναι χαρακτηριστικό. Το κόστος για την ευρωζώνη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το να τείνουν χείρα βοηθείας. Χείρα βοηθείας βέβαια θα σημάνει και επίτροπο δημοσιονομικής εξυγίανσης.


Σύμφωνα με το Foreign Policy (τεύχος Ιαν/Φεβ 2009) οι 5 χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να ακολουθήσουν την Ισλανδία στο δρόμο της χρεοκοπίας είναι κατά σειρά: Μεγ. Βρετανία, Λετονία, Ελλαδα, Ουκρανία, Νικαράγουα.


Το κοινό σημείο των 5 χωρών της παραπάνω λίστας είναι το τεράστιο χρέος. Το κρίσιμο και για τις πέντε χώρες είναι να μπορέσουν να συνεχίσουν να δανείζονται, κάτι εξαιρετικά δύσκολο γιατί οι πάντες «είναι στη γύρα» για να βρουν δανεικά, ακόμα και χώρες που δεν έχουν άμεσο και πιεστικό πρόβλημα (με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ). Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτοί που υποτίθεται ότι αγοράζουν τα ομόλογα (άρα δίνουν τα “δανεικά”) είναι κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι οι ίδιοι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας! Φαύλος κύκλος.


Η διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες 4 χώρες της λίστας είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Το Euro είναι αλήθεια μας έχει γλιτώσει από χειρότερες καταστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Οι υπόλοιπες 4 χώρες έχουν τη διέξοδο να τυπώσουν επιπλέον χρήμα και να προσποιηθούν ότι πληρώνουν προσωρινά κάποιες από τις υποχρεώσεις τους (και να μειώσουν με μια υποτίμηση το χρέος τους), με αντίτιμο όμως -μεσοπρόθεσμα- την κατάρρευση του νομίσματος τους και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

Χρωστάμε και της Μιχαλούς



Συμπέρασμα, «χρωστάμε και της Μιχαλούς». Μια εκδοχή για την προέλευση της φράσης αναφέρει ότι στα χρόνια του Όθωνα βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου η ταβέρνα της Μιχαλούς. Η Μιχαλού ήταν παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια. Είχε περιορισμένη πελατεία, στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού ξεφτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της.


Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος αδυνατώντας να βρει χρήματα για να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και αν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, του απαντούσαν «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς». Μπορεί η εκδοχή αυτή να είναι κατασκευασμένη, να μην ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, το βέβαιο είναι όμως ότι στη σύγχρονη Ελλάδα "παραμιλάμε" από τα χρέη!
Επιμέλεια: Γιώτα Ηλιού, Μιχάλης Πολυδώρου


"Οι ωραίοι έχουν χρέη" και οι ωραίοι ως Ελληνες ακόμη περισσότερα. Πλέον μπήκε στη ζωή των νοικοκυριών και το περίφημο σπρέντ. Λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, πολύ περισσότεροι όμως το νιώθουν ή θα το νιώσουν στην τσέπη τους. Το χρέος μας σε χρυσάφι ξεπερνά σε ύψος τον Πύργο του Αϊφελ, αλλά η ελληνική οικονομία μοιάζει με τον Πύργο της Πίζας. Πέφτει, δεν πέφτει, πέφτει, δεν πέφτει!

"Χρωστάμε και της Μιχαλούς", λέει η παροιμία. Ποια είναι όμως η σύγχρονη Μιχαλού; Πόσα χρωστάμε και που; Ποιοι είναι οι δανειστές μας; Τι δόση πληρώνουμε, τι σημαίνει χρεοκοπία, ποιες είναι οι επιπτώσεις σε καταθέσεις και αποταμιεύσεις, ποιός χάνει, ποιός κερδίζει; Απλές ερωτήσεις, δύσκολες απαντήσεις.

Τί είναι δημόσιο χρέος;


Όταν οι ανάγκες μιας χώρας δεν καλύπτονται από το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) αυτή χώρα καταφεύγει στον δανεισμό. Το ποσό που χρωστάει είναι το δημόσιο χρέος, το οποίο συνήθως εκφράζεται σε ποσοστό του ΑΕΠ.

Χρέος είναι αυτό που χρωστάμε σήμερα συνολικά και προέρχεται από την συσσώρευση των ελλειμμάτων διαχρονικά. Συνήθως το χρέος αυξάνεται πιο γρήγορα από το άθροισμα των ελλειμμάτων, γιατί πολλές φορές τα ελλείμματα δεν περιλαμβάνουν όλες τις δαπάνες. Οι πρόσφατες αναθεωρήσεις, «έστειλαν» το δημόσιο έλλειμμα της χώρας στο 12,7% του ΑΕΠ

Πόσα χρωστάμε ως χώρα; Πόσο χρεωμένος είναι κάθε πολίτης; Ως χώρα χρωστάμε κάτι παραπάνω από την αξία που έχει όλος ο χρυσός των ΗΠΑ. Σε χρυσάφι, χρωστάμε δύο φορές το ύψος του Πύργου του Άιφελ.



Πάρτε μολύβι, χαρτί και ...κομπιουτεράκι:


326 δισ. ευρώ χρέος του Ελληνικού Δημοσίου για το 2010

+ 30 -40 δισ. ευρώ ομόλογα του Δημοσίου, που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το λεγόμενο ενδοκυβερνητικό χρέος- απαιτείται μάλιστα «επικαιροποίηση» του ποσού αυτού)

+25 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο

+8 δισ. ευρώ χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς

+ 1,7 δισ. ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν

+1,3 δισ. κόστος αποζημιώσεων εργαζομένων στην Ολυμπιακή

+1,0 δισ. κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων

ΣΥΝΟΛΟ: 390 δισ. ευρώ χρέος, δηλαδή 120.000 ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια. Αρα κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά περί τα 30.000 ευρώ!

Στα 390 δις ευρώ πρέπει να προσθέσουμε και 450 δις ευρώ, το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων Επιπλέον, 280 δισ. ευρώ που αποτελούν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες. Με λίγα λόγια χρωστάμε ένα σύνολο της τάξης του 1,1τρις. ευρώ!

Σε αυτά δεν περιλαμβάνεται το πακέτο στήριξης των τραπεζών ύψους μέχρι 28 δισ. ευρώ, μέρος του οποίου θεωρείται κάποιας μορφής «επένδυση» στο κεφάλαιο των τραπεζών, ενώ κάποιο άλλο μέρος αποτελείται από εγγυήσεις που θα αναγκασθεί να καλύψει το κράτος.

Τα ελλείμματα αφορούν τη διαφορά εσόδων – εξόδων (στα έξοδα δεν περιλαμβάνονται τα χρεολύσια) κάθε χρόνο. Ενώ κάθε νοικοκύρης προγραμματίζει τις δαπάνες του ανάλογα με τα έσοδα που εύλογα προσδοκά, στο Δημόσιο πρώτα θεσμοθετούμε παροχές και μετά αναζητούμε τους πόρους.

Εάν δηλαδή αθροίσουμε τις υποχρεώσεις του Δημοσίου Χρέους σε όλο το φάσμα της Δημόσιας Οικονομικής Δραστηριότητας, τότε η πραγματική υποχρέωση του Κράτους αντιστοιχεί στο 400% του ΑΕΠ, ποσοστό συγκλονιστικό.

Λογιστικά, τώρα, ο υπολογισμός του Δημοσίου Χρέους, σύμφωνα με τον επίσημο τρόπο καταμέτρησής του, ανέρχεται τώρα στο 133,6% του ΑΕΠ. Να θυμήσουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη το παρέδωσε στο 107% και η κυβέρνηση Καραμανλή στο 120%. Ωστόσο, αυτή η εικόνα είναι απλώς λογιστική. Το επί της ουσίας σύνολο των υποχρεώσεων του Δημοσίου ανέρχεται στο τετραπλάσιο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος!



Πού χρωστάμε; Ποιοι είναι οι δανειστές μας;


Ο δανεισμός του κράτους γίνεται κυρίως μέσω των εκδόσεων κρατικών ομολόγων και μέσω του ΟΔΔΗΧ, του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Εκδίδονται πενταετή, δεκαετή, ακόμα και 30ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.

Δανειστές μας είναι μεγαλοεπενδυτές που δρουν μέσω επενδυτικών οίκων ανά τον κόσμο, χρηματοοικονομικοί οίκοι και τράπεζες, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ενώ τα ομόλογα κρατών αγοράζονται επίσης και από άλλα κράτη. Πάντως, οι περισσότερες αγορές ομολόγων γίνονται από το χρηματοοικονομικό κέντρο του Λονδίνου στη Μεγάλη Βρετανία, το γνωστό City. Με άλλα λόγια αυτοί οι Οικοι που μας υποβαθμίζουν, αυτοί και μας δανείζουν με το επιτόκιο στα ύψη.

Τί δόση πληρώνει το ελληνικό κράτος για την αποπληρωμή;


Ζούμε με δανεικά. Ακόμα και για να αγοραστεί ένα φωτοτυπικό μηχάνημα από μία δημόσια υπηρεσία, το κράτος πρέπει να δανειστεί.

Από τα 57 δισ. ευρώ φόρους που «θέλει» να εισπράξει το Δημόσιο – θεωρητικά –το 2010, τα 40 δισ. ευρώ και πλέον, θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Τα υπόλοιπα, δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις.

Το ποσό που καταβάλλεται κάθε χρόνο για την αποπληρωμή των «δανεικών», είναι μεγαλύτερο από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από όσες δαπάνες αναλογούν σε σημαντικά υπουργεία, όπως το Άμυνας, της Ανάπτυξης κ.λπ.

Η απότομη αύξηση του κινδύνου που συνοδεύει τον ελληνικό δανεισμό, δηλαδή της διαφοράς αποδόσεων 10ετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων, το spread, διαφοροποιεί κάθε φορά το ποσό που πρέπει να αποπληρώσουμε για τον δανεισμό μας. Για παράδειγμα, η αύξηση του spread κατά 0,10%, μπορεί να απαιτήσει επιπλέον 10 δισ. ευρώ ετησίως.

Θυμίζουμε ότι μέχρι πρόσφατα οι ελληνικές τράπεζες κερδοσκοπούσαν (carry trade) αγοράζοντας τους ομολογιακούς τίτλους που εξέδιδε το ελληνικό κράτος με 4,5% και καταθέτοντάς τους ακολούθως ως ενέχυρο δανείζονταν με 1% από την ΕΚΤ, ώστε να συνεχίσουν τις επενδύσεις αυτές καρπούμενες τη διαφορά. Όμως, οι αγορές μακροχρόνιων τίτλων αποτελούν μεσομακροχρόνια επένδυση, ενώ ο δανεισμός των ίδιων των τραπεζών είναι βραχυχρόνιος. Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να αποπληρώσουν την ΕΚΤ, οι εγχώριες τράπεζες χάνουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα. Κάμψη της ζήτησης ισοδυναμεί με αύξηση του κόστους διάθεσής τους (επιτόκιο) στη διεθνή αγορά.

Είναι δυνατόν να μηδενίσουμε το δημόσιο χρέος;



Όχι. Η αύξηση του κόστους του ελληνικού κρατικού δανεισμού, θεωρείται βέβαιη και θα έχει ανοδική συνέχεια γιατί η ελληνική οικονομία παραμένει στην ύφεση και έχει πέσει στην παγίδα του χρέους.


Δηλαδή, δανείζεται για να εξυπηρετήσει τα χρέη της τα οποία έχουν αποκτήσει αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική, αφού δεν παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα.

Ο μόνος δρόμος, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, είναι αυτός των ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλα είναι να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου και να αναδιαρθρωθούν οι περιβόητοι και διαβόητοι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους.

Εάν η «λυπητερή» που αναπόφευκτα θα πληρώσει το ελληνικό κράτος δεν επιμερισθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ώστε να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας, τότε η χώρα θα κινδυνεύει να βυθιστεί σε παρατεταμένη κρίση.

Υπάρχει χώρα που δεν χρωστά; Ποια χρωστά τα λιγότερα;



Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ΕΕ εμφάνισαν η Ιρλανδία (7,1% του ΑΕΠ), η Μεγάλη Βρετανία (5,5%), η Ρουμανία (5,4%), η Ελλάδα (5%), η Μάλτα (4,7%), η Λετονία (4%) και η Πολωνία (3,9%).

Πλεονάσματα παρουσίασαν το 2008 η Φινλανδία με 4,2%, η Δανία με 3,6%, το Λουξεμβούργο με 2,6%, η Σουηδία με 2,5%, η Βουλγαρία με 1,5%, η Ολλανδία με 1% και η Κύπρος με 0,9%.


Τι σημαίνει χρεοκοπία;



Χρεοκοπία σημαίνει παύση πληρωμών των υποχρεώσεων. Μια χώρα πληρώνει κεφάλαιο και τόκους από τα δάνεια που έχει πάρει έχοντας δυο βασικές πηγές: Τους φόρους και τον νέο δανεισμό.

Συνήθως όταν κάποιος δηλώνει παύση πληρωμών, παρεμβαίνει το ΔΝΤ και γίνεται κάποια ρύθμιση. Υποχρεούται να καταβάλει ένα μέρος για να μπορεί να μετέχει των διεθνών συναλλαγών. Αυτό όμως έχει και τις συνέπειές του, διότι το ΔΝΤ επιβάλλει τους όρους του και στην ουσία είναι αυτό που ασκεί την οικονομική πολιτική.

Ποιοι χάνουν:


α) Οι πρώτοι που χάνουν από μια χρεοκοπία πάντα είναι οι δανειστές.


β) Μετά χάνει αυτός που χρεοκοπεί. Κατʼ αρχήν δεν είναι αξιόχρεος και δεν τον δανείζει κανένας. Μόνο τοκογλύφοι και αυτοί με υψηλά επιτόκια και σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.


Ομόλογα του ελληνικού κράτους έχουν: ξένοι ιδιώτες και θεσμικοί και Έλληνες ιδιώτες και θεσμικοί. Όλοι αυτοί χάνουν. Μεγάλες ποσότητες ομολόγων του ελληνικού κράτους έχουν οι ελληνικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα γράψουν μεγάλες ζημιές σε μια περίοδο που χάνουν και από αλλού. Αυτό ενδεχομένως θα δημιουργήσει πανικό στους αποταμιευτές που θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Εικόνες κατάρρευσης.


Αυτός είναι και ο λόγος που σε κρίσιμες περιόδους οι αρχές κλείνουν τις τράπεζες για όσο χρειαστεί. Χωρίς τραπεζική ρευστότητα όμως η οικονομική δραστηριότητα της χώρας μειώνεται δραματικά. Άρα, μειώνονται τα έσοδα από φόρους. Χωρίς χρήματα από δάνεια ή από φόρους το κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές λειτουργίες.

Κινδυνεύουν καταθέσεις & μετοχές



Τυπικά οι ιδιωτικές καταθέσεις είναι διασφαλισμένες. Ουσιαστικά όμως σε μια κρίση πανικού αν πάμε αύριο όλοι να ζητήσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες αυτές δεν υπάρχουν.


Η αξία των μετοχών σε ένα τέτοιο περιβάλλον πέφτει δραματικά. Κάποιες εταιρείες βάζουν λουκέτο. Το πρόσφατο παράδειγμα στη χρεοκοπία της Αργεντινής είναι χαρακτηριστικό. Το κόστος για την ευρωζώνη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το να τείνουν χείρα βοηθείας. Χείρα βοηθείας βέβαια θα σημάνει και επίτροπο δημοσιονομικής εξυγίανσης.


Σύμφωνα με το Foreign Policy (τεύχος Ιαν/Φεβ 2009) οι 5 χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να ακολουθήσουν την Ισλανδία στο δρόμο της χρεοκοπίας είναι κατά σειρά: Μεγ. Βρετανία, Λετονία, Ελλαδα, Ουκρανία, Νικαράγουα.


Το κοινό σημείο των 5 χωρών της παραπάνω λίστας είναι το τεράστιο χρέος. Το κρίσιμο και για τις πέντε χώρες είναι να μπορέσουν να συνεχίσουν να δανείζονται, κάτι εξαιρετικά δύσκολο γιατί οι πάντες «είναι στη γύρα» για να βρουν δανεικά, ακόμα και χώρες που δεν έχουν άμεσο και πιεστικό πρόβλημα (με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ). Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτοί που υποτίθεται ότι αγοράζουν τα ομόλογα (άρα δίνουν τα “δανεικά”) είναι κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι οι ίδιοι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας! Φαύλος κύκλος.


Η διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες 4 χώρες της λίστας είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Το Euro είναι αλήθεια μας έχει γλιτώσει από χειρότερες καταστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Οι υπόλοιπες 4 χώρες έχουν τη διέξοδο να τυπώσουν επιπλέον χρήμα και να προσποιηθούν ότι πληρώνουν προσωρινά κάποιες από τις υποχρεώσεις τους (και να μειώσουν με μια υποτίμηση το χρέος τους), με αντίτιμο όμως -μεσοπρόθεσμα- την κατάρρευση του νομίσματος τους και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

Χρωστάμε και της Μιχαλούς



Συμπέρασμα, «χρωστάμε και της Μιχαλούς». Μια εκδοχή για την προέλευση της φράσης αναφέρει ότι στα χρόνια του Όθωνα βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου η ταβέρνα της Μιχαλούς. Η Μιχαλού ήταν παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια. Είχε περιορισμένη πελατεία, στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού ξεφτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της.


Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος αδυνατώντας να βρει χρήματα για να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και αν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, του απαντούσαν «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς». Μπορεί η εκδοχή αυτή να είναι κατασκευασμένη, να μην ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, το βέβαιο είναι όμως ότι στη σύγχρονη Ελλάδα "παραμιλάμε" από τα χρέη!

Πηγή: nooz.gr

Αυτό πάλι με την αύξηση των διοδίων που κολλάει;;



22 Νοε 2010


Το να αυξάνει τις τιμές κάποιων παρεχόμενων υπηρεσιών το κράτος, προκειμένου να αντλήσει τους πόρους που χρειάζεται και να πιάσει τους στόχους που του επιβάλει η Τρόϊκα, το αντιλαμβανόμαστε. Το να αυξήσει τους φόρους και αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε.
Όμως το να αυξάνουν οι ιδιώτες τα διόδια....
σε τι εξυπηρετεί το δημοσιονομικό έλλειμμα; Το είπε καμία Τρόϊκα αυτό;

Αυτή η αύξηση, συμβάλει στην ακόμα πιο πολύ αύξηση του πληθωρισμού, στον ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό των μετακινήσεων και στην ακόμα πιο πολύ μεγάλη οικονομική ύφεση.

Που κολλάει λοιπόν αυτή η αύξηση;;

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Το παγκόσμιο ρολόι του χρέους

The global debt clock


Ένα πολύ ενδιαφέρον εργαλείο του Economist,
θα το βρείτε δίπλα στην λίστα των αναρτήσεων μου.
Μπορείτε βέβαια να κάνετε κλικ εδώ,
και να δείτε άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση κάθε χώρας.
Σέρνοντας απλώς το ποντίκι πάνω στην χώρα που μας ενδιαφέρει,
ανακαλύπτουμε όσα δεν γνωρίζαμε πριν το Δ.Ν.Τ. και την τρόικα,
καλή πλοήγηση.
Πηγή: Taxalia

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

ΠΕΡΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ


Ξεπερνούν τα 400 εκατ. ευρώ τα έσοδα από την περαίωση
Ιδιαίτερα ικανοποιητική είναι η προσέλευση των φορολογούμενων πολιτών για την περαίωση, αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου.


Ειδικότερα, μέχρι την Πέμπτη εισπράχθηκαν 439 εκατ. ευρώ από 263 χιλιάδες συναλλαγές, ενώ, μόνο τη χθεσινή ημέρα, εισπράχθηκαν 155 εκατ. ευρώ από 89 χιλιάδες συναλλαγές.


Το 97% των συναλλαγών πραγματοποιήθηκαν με απευθείας πληρωμή, μέσω τράπεζας, χωρίς να χρειαστεί ο φορολογούμενος να προσέλθει στη ΔΟΥ.


Το υπουργείο Οικονομικών, λαμβάνοντας υπόψη την ανταπόκριση των φορολογουμένων, έχει δώσει παράταση της προθεσμίας, για συμμετοχή στην εκούσια κατάργηση φορολογικών διαφορών, μέχρι και τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου.




19/11/2010
Πηγή: www.in.gr
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Λίγες σκόρπιες σκέψεις για το φορολογικό.
Η περαίωση αποτελεί ένα μέτρο κατάφωρα άδικο για επαγγελματίες και επιχειρήσεις, που λειτουργούν σεβόμενοι τους φορολογικούς νόμους και που δεν καταστρατηγούν τις αρχές της φορολογικής δικαιοσύνης που έχει θέσει η πολιτεία.
Παράλληλα αποτελεί "επιβράβευση" όλων εκείνων των επαγγελματιών, που κινούνται στα πλαίσια της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.
Για πολλοστή φορά το ελληνικό δημόσιο τιμωρεί τους τίμιους και επιβραβεύει τους φοροδιαφεύγοντες και παραοικονομούντες.
Τα όνειρα για επιβολή ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος πάνε περίπατο.
Μπείτε στη θέση του μικροεπαγγελματία με το μαγαζάκι στη γωνία που τα φέρνει βόλτα με το ζόρι, παλεύει καθημερινά και προσπαθεί να είναι εντάξει και με τα φορολογικά του, όπερ σημαίνει ότι κόβει αποδείξεις για τους πελάτες του, σε αντίθεση με τον "δίπλα", που οι αποδείξεις του αποτελούν συλλεκτικό είδος.
Καλούνται και οι δύο να "περαιώσουν", καταβάλλοντας το ίδιο ποσό στην εφορία.
Τί σημαίνει αυτό;
Ότι αυτός που δεν εκδίδει αποδείξεις επιβραβευέται και πάλι από το ΕΝΟΧΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ.
Και το ερώτημα είναι πώς ο "τίμιος φορολογούμενος" θα πειστεί να συνεχίσει και να παραμείνει έτσι;
Τα μέτρα που έλαβε η πολιτεία το καλοκαίρι για το κάπνισμα (τα τόσο αναγκαία αυτά μέτρα), τα παίρνει άρον άρον πίσω και κουρνιάζει στη γωνιά της, σαν την γάτα που έκανε ζημιά και φοβάται την τιμωρία.
Τα "σκληρά φορολογικά μέτρα" που έλαβε τον Μάιο, που προέβλεπαν κλείσιμο επιχειρήσεων για μη έκδοση αποδείξεων, τα έκανε γαργάρα.
Αλήθεια, πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν λόγο του εν λόγω μέτρου;
Αν δεν μπορείς να επιβάλεις την "θανατική ποινή" στο ποινικό δίκαιο σου, διότι αυτή θεωρείτε απάνθρωπη, σκληρή και παρωχημένη και δεν εξυπηρετεί στον σωφρονισμό των πολιτών που ενεργούν παράνομα, σίγουρα δεν επιβάλεις την "θανατική ποινή" των επιχειρήσεων, δηλαδή το λουκέτο αυτών, σε μια χώρα που αν εφαρμοστεί αυτό το μέτρο, οι μισές επιχειρήσεις θα πρέπει να κλείσουν (λέμε τώρα οι μισές).
Συμπέρασμα, οι κυβερνώντες έχουν χάσει την μπάλα, ενεργούν σπασμωδικά, δεν έχουν οργανόγραμμα και προγραμματισμό στις πράξεις τους, δεν γνωρίζουν πώς πρέπει να κινηθούν , ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ.
Με τις πράξεις αυτές της κυβέρνησης, αλλά και με τα μέτρα που ακούγεται ότι προτίθεται να λάβει στο άμεσο μέλλον,
αύξηση ξανά του ΦΠΑ των τροφίμων και αύξηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο με μεγάλη άνοδο στην τιμή αυτού,
στο μόνο που σίγουρα θα επιτύχει η κυβέρνηση, είναι η αύξηση της δυσαρέσκειας των Ελλήνων, με παράλληλη καταρράκωση του ηθικού του επιχειρηματικού κόσμου.
Και ένα ψύγμα αισιοδοξίας, , σε συνθήκες κρίσης δημιουργούνται επιχειρηματιικές ευκαιρίες και σίγουρα οι τολμηροί και έξυπνοι άνθρωποι τις εκμεταλλεύονται και αναδεικνύουν το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο (π.χ. Ωνάσης, Νιάρχος κλπ)