Χιονιάς Θεσσαλονίκης 16 ως 20-12-1988, όπως τον ζήσαμε από κοντά!!!

Απίστευτη εμπειρία,παρέα φοιτητών, και αν δεν ήμασταν, η ανάγκη μας έκανε, ετοιμαζόμασταν να επιστρέψουμε Φλώρινα, χιόνι παντού, συγκοινωνίες και μέσα στην πόλη ελάχιστες, μάλλον κατευθυνόμασταν για το σιδηροδρομικό σταθμό με τα πόδια.
Οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μαζεύτηκαν σπίτι μου, έμενα κοντά στο σταθμό βλέπεις, γελάσαμε, ήπιαμε, αλλά έπρεπε και να φάμε, πώς όμως, ακόμα και τα λίγα χρήματα για εισιτήρια της επιστροφής με το τραίνο, το μόνο μέσο για Φλώρινα, τα βρίσκαμε με δυσκολία και δανείζοντας ο ένας τον άλλον, για να φάμε τις 2-3 ημέρες αυτές έπρεπε να αυτοσχεδιάσουμε,
ευτυχώς στο σπίτι μου υπήρχαν τα απολύτως αναγκαία, 2-3 πακέτα μακαρόνια, ίσως και παραπάνω, ντοματάκια κονκασέ, ελαιόλαδο, αρκετά κιλά πατάτες και αυγά ληγμένα προ μηνός τουλάχιστον στο ψυγείο, αλλά χρήσιμα στην πείνα μας!
Μαζευτήκαμε λοιπόν ολόκληρη η τσακαλοπαρέα, και κάποιοι που σπουδάζανε σε γύρω πόλεις, φάγαμε και το τελευταίο τσόφλι αυγού, φάγαμε ακόμα και τα παξιμάδια, κοντέψαμε να φάμε και τα φλούδια από τις πατάτες, βράσαμε και τα τελευταία μακαρόνια και επειδή δεν υπήρχε άλλη σάλτσα να τα νοστιμίσει μπήκανε στο παιχνίδι και τα αυγά!!!

Αφού λοιπόν ικανοποιήσαμε όλοι την πείνα μας, περάσαμε τις γραμμές του τραίνου, φορτωμένοι τα σακίδια μας και τις βαλίτσες με τα άπλυτα που επέστρεφαν και αυτά Φλώρινα, και κινήσαμε και πάλι στο σταθμό!!! Μαζί είχαμε και κονιάκ από το σπίτι και βότκα, κάτι σαν σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου ένα πράγμα να πούμε! Πίναμε όλοι από λίγο για να ζεσταθούμε, λέγαμε ανέκδοτα, και συγκεντρωνόμασταν όλο και περισσότεροι φοιτητές Φλωρινιώτες, αλλά και όλοι οι γνωστοί συνταξιδιώτες από τα ταξίδια με το τραίνο από άλλες φορές, εκείνα τα χρόνια είχε την τιμητική του βλέπεις ο ΟΣΕ!

Γύρω το τοπίο ολόλευκο, αλλά πέραν της ομορφιάς φανέρωνε και αδυναμίες του Δήμου Θεσσαλονίκης και της Νομαρχίας να αντιμετωπίσει τον ανέλπιστο εκείνο χιονιά! Εμείς, οι Φλωρινιώτες , αν μη τί άλλο γνωρίζαμε από χιόνι, οι υπόλοιποι όμως τα είχαν χάσει!

Όταν πια με δικαιολογημένη καθυστέρηση, ανεβήκαμε στις άμαξες του ΟΣΕ, χιλιάδες άτομα εκείνη τη μέρα, το κέφι μας πλημμύριζε, μην κρυβόμαστε άλλωστε είχαμε εξαντλήσει και τα τελευταία χρήματα που είχαμε και άλλη λύση από το να επιστρέψουμε σπίτι, Φλώρινα, δεν έπαιζε!

Γελάσαμε πολύ, ίσως και να μας πείραξε και το κονιάκ με τις σταφίδες, ίσως να ήταν και η καλή προδιάθεση όλων,
φτάσαμε στον προορισμό μας αργά, μετά από ένα δύσκολο ταξίδι στο χιονιά, πρέπει να ξεπεράσαμε τις 8 ώρες αν θυμάμαι καλά.

Πράγματι, ότι ζήσαμε εκείνες τις μέρες ήταν εμπειρία ζωής από αυτές που μπαίνουν στο μυαλό σου, στην καρδιά σου στο βαθύτερο είναι σου!

Καλές γιορτές και καλά Χριστούγεννα σε όλους!